81 yıl sonra yaşamı ve ölümü deneyimlemeye başladım, ilk başta başkalarının cenazelerine katıldım, merak vardı, pişmanlıklar vardı, bu tür şeylerin benden çok uzakta olduğunu hissettim ve sevdiklerimi kaybetmenin üzüntüsünü hiç yaşayamadım ve babamı kaybettiğimde bu tür üzüntülerin iyileşemeyeceğini biliyordum, saklanamadım ve kaçamadım, bu acı zamanla yavaş yavaş gizlenecek, meşgul olduğumda, onunla ilgilenecek zamanım olmayacak, her şeyi unutabileceğimi, üzüntüyü unutabileceğimi hissediyorum ve gecenin köründeyken, tekrar ortaya çıkacak, hala orada olduğun zamanları düşünerek, parçalarını ve parçalarını düşünerek, İleride annemi kaybetmenin acısını yaşamak zorunda kalacağımı düşünerek, hayatın Araf gibi olduğunu hissediyorum, bir yıl gibi yaşıyorum, gelecekte nasıl yaşamalıyım, nasıl yaşayacağım, sevdiklerimi kaybetmenin acısını tekrar yaşayacak cesarete hala sahip olabilir miyim, artık hiçbir şey yapamıyorum, çevremdeki bazı insanlar birbiri ardına vefat ettikçe endişelerim gittikçe yoğunlaştı, bu tüm 80'ler sonrasının yaşamak zorunda olduğu bir şey olabilir ama er ya da geç biz 80'lerdeyiz, 50'li yaşlarımıza girmek üzereyiz, daha ne kadar dayanabiliriz.