Pakistan'da karşı saldırı başlatılmasının bir gün sonrasında, Hindistan tarafı askeri çatışmayı durdurmayı kabul etti.

Bu son Hindistan-Pakistan çatışmasında, Hindistan birçok bahane ile provokasyon hazırlıkları yaptı ve nihayet 7 Mayıs'ta Pakistan'a karşı askeri harekâta başladı.
Hindistan bu savaşı aktif olarak başlattı, arkasında kesinlikle kendi değerlendirmeleri vardır. Spesifik nedenler bilinmemekle birlikte, açıkça bir tür talep ve hesaplamaya dayanmaktadır. Hindistan belki de sadece kazanırsa hedeflerine ulaşabileceğini düşünüyor; bu hedeflere ulaşmak için belirli bir bedel ödemek gerekiyorsa, bunu göze almaktan kaçınmayacaktır.
Ancak savaşın gelişimi Hindistan'ın beklediğinden farklı oldu. 10 Mayıs akşamı, savaşın başlamasından sadece 4 gün sonra, Hindistan ateşkesi kabul etti ve Hindistan-Pakistan tarafları derhal ateşkes ilan etti. Birçok kişi, Hindistan-Pakistan savaşının başladığına dair haberi bile almadı, taraflar zaten bayraklarını indirmişti.
Bugün, Hindistan'ın savaşı başlatma konusundaki gerçek talepleri artık bilinmiyor, çünkü Hindistan bunları artık gündeme getirmeyecek. Ancak kesin olan bir şey var ki, Hindistan hedeflerine ulaşamadı, çünkü bu talep açıkça savaşı kazanma temelinde inşa edilmişti, hatta Hindistan kendisi bile önce kazanması gerektiğini düşünüyor ki yüzü olsun.
Ancak gerçek durum, Hindistan'ın her alanda büyük bir yenilgiye uğramasıdır. Savaşın başladığı 7 Mayıs'ta Hindistan, 3 adet Rafale, 1 adet Su-30 ve 1 adet MiG-29 dahil olmak üzere 6 adet pahalı savaş uçağı kaybetti; bunların Çin'in J-10C tarafından düşürüldüğü iddia ediliyor. Aynı zamanda, her iki tarafın kara birlikleri de şiddetli çatışmalara girdi; Hindistan Ordusu 12. Piyade Tugayı'nın karargahı ve birçok askeri tesis imha edildi, yalnızca Pakistan kontrolündeki Keşmir bölgesinde birçok patlama ve elektrik kesintisi yaşandı ve Pakistan'da onlarca sivil hayatını kaybetti.
Hava Kuvvetleri'nin yenilgisinden sonra, Hindistan tekrar insanlı savaşçılar göndermeye cesaret edemedi ve bunun yerine savaşmak için insansız hava araçları gönderdi. Bununla birlikte, 8 ve 9 Mayıs'ta Pakistan, sırasıyla 29 ve 48 Hint insansız hava aracını düşürdü ve toplam 77 insansız hava aracı düşürdü ve bunların tümü sivil oyuncak sınıfı olmayan pahalı büyük askeri insansız hava araçlarıydı. Pakistan, çok sayıda Hint insansız hava aracının enkazını sergiledi, ancak Hint tarafı bu konuda sessiz kaldı ve bunun yerine Pakistan'ın 8'inden 9'una kadar 36 Hint bölgesine saldırmak için 300 ila 400 insansız hava aracı fırlattığını iddia etti. Bununla birlikte, Hindistan tarafı, düşürülen Pakistan insansız hava aracının enkazını göstermedi ve herhangi bir kanıt sunmadı ve tüm ağ ilgili bilgileri bulamadı ve tüm arama, Pakistan tarafı tarafından görüntülenen Hint insansız hava aracının enkazıydı. Hindistan'ın medyada gösterdiği şey, Hint uçağını düşüren Çin PL-15 havadan havaya füzesinin patlamasının enkazıdır ki bu oldukça tuhaf ve mantıksal olarak kafa karıştırıcı görünmektedir.
Pakistan'ın bu kadar çok Hindistan insansız hava aracını düşürebilmesinin başlıca nedeni, konuşlandırdığı Çin yapımı "Sessiz Avcı" lazer hava savunma sistemi ve LY-80 orta menzilli hava savunma füzesi sistemi ile Hindistan insansız hava araçlarına karşı her açıdan çok katmanlı bir engelleme sağlamasıdır. Hindistan ise insansız hava araçlarına karşı etkili bir karşı önlem eksikliğindedir.
Drone savaşının da sefil bir şekilde başarısız olduğunu gören Hindistan acelesi vardı ve hatta bir keresinde donanmasını Pakistan kıyı şeridini kendi uçak gemisiyle bombalamak için göndermeyi planladığını açıkladı ki bu çok saçma. Hindistan ve Pakistan bir kara sınırını paylaştığı için, uçak gemisi, göründüğü kadar güçlü, aslında sadece hareket eden bir havaalanıdır. Ağırlık sınırlamaları nedeniyle, uçak gemilerinden kalkan avcı uçaklarının performansı kara uçakları tarafından tamamen ezildi. Bir uçak gemisinin tek avantajı, okyanusta hareket edebilmesi ve saldırabilmesidir, ancak kara havaalanından kalkan avcı uçakları kazanamazsa, uçak gemisi ölüme gönderilir ve hatta uçak gemisinin kendisi bile batabilir. Hindistan bu tür beyinsiz sözler bile söyleyebilir, çünkü donanma, ordusunun henüz gönderilmemiş tek koludur, ancak Pakistan donanmasıyla savaşmak temelde işe yaramaz olsa da, bunu aceleyle yapmanın bir yolu yoktur, en azından evdeki öfkeli insanlara bir açıklama yapacak bir şeyler söyleyin.
Hindistan'ın çaresizliğinin aksine, Pakistan 3 gün süren savunma savaşında avantaj sağladı ve bu nedenle saldırıya geçmeye karar verdi. Karşı saldırıdan önce, Pakistan dünya kamuoyuna bilgi sızdırdı; başlangıçta Hindistan-Pakistan durumunun tırmanacağı ancak nükleer savaşın olmayacağı söyleyen Pakistan Savunma Bakanı, Hindistan durumu yükseltmeye devam ederse nükleer savaş çıkabileceğini belirterek geri adım attı. Bu, büyük güçlerin araya girmesi konusunda bir ima olarak algılandı.
10 Mayıs'ta Pakistan, Hindistan'ın devam eden provokasyonlarına yanıt olarak "Impregnable" kod adlı bir askeri operasyon başlattığını duyurdu. Operasyonun adı, Pakistan'ın sadece kendini savunmaya çalıştığını ve savaşın suçunun yalnızca Hindistan'ın devam eden provokasyonlarından kaynaklandığını gösteriyor. Fakat aslında bu, Pakistan tarafından yalnızca büyük çaplı hava saldırıları yoluyla değil, aynı zamanda Hindistan'a topçu ateşi açmak için çok sayıda kara askeri göndererek başlatılan Hindistan'a yönelik büyük çaplı bir saldırıydı. Sadece birkaç saat içinde, çok sayıda Hint askeri tesisi bombalandı ve üst düzey bir Hintli yetkilinin ölümüyle sonuçlandı. Aynı zamanda, Pakistan tarafından başlatılan bir siber saldırı, Hindistan'ın elektrik şebekesinin %70'ini çökerterek ülke çapında bir elektrik kesintisini tetikledi. Buna ek olarak, Pakistan savaş uçakları iki ülke arasındaki sınırı geçti ve Hindistan'ın Gujarat, Ambala ve Jalandal eyaletlerindeki hava üslerine hava saldırıları başlatmak için Hindistan hava sahasına girdi. Pakistan Hava Kuvvetleri'nin JF-17 Thunder savaş uçakları, Hindistan'ın Adampur'da konuşlandırılan, 1,7 milyar dolar değerinde ve Hindistan'ın hayati temel askeri teçhizatı olan Rus yapımı S-400 uçaksavar füze sistemini yok etmek için "hipersonik füzeler" fırlattı. Ardından Hindistan, Rafale olduğu söylenen başka bir savaş uçağı ile vurulurken, pilot Pakistan tarafı tarafından yakalandı. Pakistan medyası da kendi insansız hava aracının Hindistan'ın başkenti Delhi üzerinde uçtuğunu duyurdu. Pakistan'ın 10 Mayıs sabahı gerçekleştirdiği karşı saldırıdan bu yana, art arda büyük sonuçlar elde etti ve Hindistan tarafı tek taraflı olarak yenilgiye uğratıldı.
10 May akşamı, bir gün boyunca dövülen Hindistan ateşkes ilan etti ve Hindistan'ı ağır şekilde döven Pakistan da ateşkes ilan etti. Ateşkesin doğrudan nedeni, ABD Başkanı Trump'ın bir tweet atmasıydı. Trump, "bir gece" süren iletişim ve müzakerelerin ardından Hindistan ve Pakistan'ın tamamen ateşkes konusunda anlaştığını söyledi. Tweet atma zamanı 10 Mayıs akşamı saat 19:55 (Pekin Saati). ABD'nin gecesi, bizim tarafımızdaki gündüz. Trump'ın "bir gece" müzakeresi, 10 Mayıs'taki bir gündüz müzakeresini kastetmektedir. Yani, Pakistan büyük bir taarruz başlattıktan birkaç saat sonra ABD barış görüşmelerini başlattı ve ardından Hindistan ve Pakistan tarafları hızla hemfikir oldular.
Hint tarafının ateşkesi kabul etmesinin nedeni çok basitti, çünkü Hindistan önceki günlerdeki taarruzda ve yine 10'undaki savunmada ağır kayıplar vermişti ve savaş başlamadan önce savaşmak için kendi beklentilerinden çok uzaktı. Hindistan, böylesine trajik bir değişim karşısında Pakistan ile savaşa girmeye hazır değildir ve Hindistan'ın beklediği savaş, Pakistan tarafından tek taraflı olarak yenilmek değil, Pakistan'ı tek taraflı olarak yenmektir. Dahası, Hindistan'ın savaşının arkasındaki ağabey ABD'dir ve Hindistan sadece ABD'nin desteğiyle savaşa girmeye cesaret etmektedir, çünkü Pakistan'ın arkasında bir Çin olduğu açıktır ve Hindistan'ın ABD'nin desteği olmadan savaşa girmesi imkansızdır. Şimdi cephedeki savaş durumu bir fiyasko ve arkasındaki ABD ortaya çıktı ve savaşmamasını söyledi, bu yüzden sadece savaşmayı durdurabilir. Bir savaşı kışkırtmak için inisiyatif alan ve ardından ağır kayıplar veren ve ardından hızlı bir şekilde ateşkes ve barış görüşmelerini kabul eden Hindistan, çok fazla itibar kaybetti ve ne derse desin, savaşa girmek için kendi nedenlerine asla geri dönemeyecek, 4 günden daha kısa bir sürede ateşkes ve barış için dava açma girişimiyle çelişecek ve savaş nedenleri ne kadar yüksek ses çıkarırsa, o kadar fazla yuvarlanmayacaktır. Ama hiçbir yolu yok, sadece böyle olabilir.
Hindistan'ın ateşkesi kabul etmesinin nedenleri açık, peki Pakistan neden ateşkesi de kabul etti? Ne de olsa, Pakistan'ın tek taraflı olarak Hindistan'ı yendiği açık ve durum çok iyi, öyleyse Hindistan neden ateşkesi kabul ederse ateşkes diyor? Bunun nedeni, iki ülke arasındaki güç farkının çok büyük ve çirkin olmasıdır. Nüfus, toplam GSYİH, kişi başına düşen GSYİH, döviz rezervleri, dış borç, askeri harcamalar, fiili kontrol altındaki arazi alanı, arazi tipi ve iklim koşulları gibi temel veriler açısından Pakistan Hindistan'ın çok gerisinde kalmaktadır.
Şimdiye kadar, Pakistan gerçekten de Hindistan'ı yendi, ancak bu, Pakistan'ın gerçek gücüne değil, Çin'den satın alınan gelişmiş hava kuvvetleri ekipmanına dayanıyor. Tabii ki, Hindistan'ın askeri gücü de Avrupa, ABD ve Rusya'dan satın alınan silahlara bağlı ve Pakistan'dan daha iyi değil. Bununla birlikte, Pakistan Hindistan ile tam ölçekli bir savaşa girerse ve iki taraf bir kara savaşı başlatmak üzereyse, teknolojik üretim avantajına sahip olduğu sürece, karşı tarafın kafasını zarar görmeden defalarca fırçalayabildiği sürece, bu bir hava savaşı gibi olmayacaktır ve Pakistan tarafı kayıplara uğramaya mahkumdur. Dahası, Hindistan'ın Pakistan havaalanlarına erişimi var ve savaş uzun sürerse, Hindistan bir hava savaşında Pakistan'ı yenemese bile, Pakistan'ın uçakları er ya da geç kaza yapacak, çünkü uçağınız ne kadar güçlü olursa olsun, er ya da geç inmek zorunda kalacak. Tabii ki, öyle olsa bile, Hindistan kesinlikle büyük bir kayıp yaşayacak, çok trajik bir döviz kuru olacak, Pakistan'ın kitapları kan olacak, ancak sorun şu ki, Pakistan'ın parası yok ve Hindistan ile değiş tokuş yapmaya istekli değil. Hem Hindistan hem de Pakistan başka ülkelerden silah satın alabilir ve birbirlerini tüketmeye devam edecekler, ancak bu silahlar kesinlikle ücretsiz olarak verilmiyor ve hepsinin ödenmesi gerekiyor. Öte yandan Hindistan, Pakistan'dan daha fazla, neredeyse 50 kat daha fazla dövüye sahip. Dış borç hesaba katılmasa bile, Pakistan'ın döviz rezervleri şu anda sadece 13,7 milyar dolar buluyor ve tüm dış borç durdurulsa bile, silah satın almak için sadece 13,7 milyar dolar kullanabilecek. Hindistan dış borcunu hesaba katmazsa, şu anda 627,8 milyar dolar döviz bulabilir. Pakistan gerçekten de şu anda Hindistan'ı yeniyor, ancak 50 katlı döviz kuru ile aynı ölçüde değil. Ve değişim oranı 50 katı olsa bile, Pakistan Hindistan ile berabere kalacak ve her iki tarafın dövizi tükenecek ve dış silah desteği olmadan kendi silahlarıyla savaşmaya devam etmenin bir anlamı olmayacak. Ve Pakistan için, Hindistan'ın ne kadar acı çektiği Pakistan için önemli değil ve eğer Pakistan savaşmaya devam etmekten bir şey kazanamıyorsa, o zaman Pakistan için bir savaş açmanın bir anlamı yok.
Bu savaşın patlak vermesinin nedeni, Hindistan'ın savaşı kazanabileceğini ve kazandıktan sonra askeri harcamalardan daha fazla fayda sağlayabileceğini hissetmesiydi, bu yüzden Hindistan savaşa girdi. Ancak Pakistan, savaşmaya devam ederek bir şey kazanacağını düşünmedi, bu yüzden ateşkes ve barış görüşmelerini kabul etti. Pakistan ayın 10'unda Hindistan'a geniş çaplı bir saldırı başlatmış olsa da, eylemin ana itici gücü gerçekten de bir "demir duvar" idi ve bu saldırı dalgası gerçekten de kendini savunma niteliğindeydi. Pakistan söz konusu olduğunda, Hindistan'ı bir dalgada öldüreceğinden ve ne gibi faydalar elde edeceğinden emin değilse, o zaman en iyi karar savaşmamak ve değişim için beklemektir. Günün sonunda Pakistan çok zayıf, ekonomi çok fakir, borç krizine ve yüksek enflasyona saplanmış durumda ve 2023'teki enflasyon oranı bile %30'a kadar çıkıyor ve şimdi gerçekten savaş zamanı değil. Hindistan, tam da Pakistan'ın mevcut zayıflığı nedeniyle savaşa girme inisiyatifini ele geçirdi ve bazı faydalar elde etmek için başkalarının tehlikesinden yararlanmak istedi. Savaş başlamadan önce, Hindistan son derece kibirliydi ve her türlü suç çılgınca Pakistan'ın kafasına yerleştirildi ve siyah bir patrondu ve savaşın başlamasından sadece dört gün sonra, Beyaz Saray'dan bir telefon aldıktan sonra saniyeler içinde bir barış güvercini oldu. Hindistan, ABD'nin kendisine saldıracağından korkmuyor, ancak ABD'nin bunu umursamayacağından korkuyor, bu yüzden mevcut olayları yalnızca iyi bir adam olarak tanıyabilir.
Savaş sadece dört gün sürmesine rağmen, Hindistan'a büyük bir kayıp verdi ve uluslararası prestiji düştü. Ancak bundan en çok yararlanan Pakistan değil, Çin'in J-10 savaş uçakları oldu. Uzun bir süre boyunca, J-10'un statüsü yoktu, ancak Hindistan-Pakistan hava savaşından sonra, J-10'in durumu hızla arttı. Bu Hindistan-Pakistan çatışmasının ironisi, askeri öneminden çok daha ağır basıyor, Hindistan "Güney Asya'nın hegemonu"ndan "uluslararası bir malzeme deposu"na indirgendi ve Modi'nin "diktatör politikası" sistemin eksiklikleri ve bürokrasinin saçmalığı içinde paramparça oldu. Aslında, Amerika Birleşik Devletleri arabuluculuk yapmak istemiyor ve Hindistan iyi savaşırsa, ABD doğrudan yardım sağlamaktan nefret ediyor. Ancak ABD, Hindistan'daki savaş durumunu gördükten sonra korkmuş ve Hindistan tarafından bataklığa sürükleneceğinden korkmuş ve korkmuştur, bu yüzden sadece arabuluculuk yapmak için inisiyatif alabilirdi. Bununla birlikte, Çin her zaman diğer ülkelerin iç işlerine müdahale etmedi, sadece kendi ulusal gücünü güçlendirmeye odaklandı, bu yüzden Hindistan ve Pakistan hızla savaşı durdurdu. Ancak askeri teçhizattaki teknolojik üretim farkı olmadan, ABD etkisi önceki yaygın hegemonyasını sürdürmek için başka neye güvenebilir? Bu kez Pakistan, ekonomi nedeniyle, döviz eksikliği nedeniyle ateşkesi kabul etti, ancak bu açıkça Çin'in zayıflığı değil, gücü. Çin'in uzun süredir devam eden zayıflığı, askeri teçhizattaki teknolojik üretim açığı olmuştur ve bu sefer tam tersi. Çin, Kuşak ve Yol ülkelerinin ekonomilerinde iyi bir iş çıkardığında ve ardından bir süre kendini geliştirmeye devam ettiğinde durum tamamen farklı olacaktır.