Çoğu insanın ancak ölümünden önce, yaşamın sadece bir bilinç egzersizi, hayatın ise her şeyi deneyimlemek için olduğunu anlayabileceğini düşünebiliriz. Bir nehir gördüğünüzde, zaten nehrin dışındasınız, bir dağ gördüğünüzde, zaten dağın dışındasınız. Kendi duygularınızı görebildiğinizde, o zaman duyguların dışındasınız. Dünyanın dışına çıkın, kendinizden çıkın ve her şey netleşir. En zor iletişim kurulan şey, kültürü olmayan insanlar değil, standart cevaplarla önceden doldurulmuş insanlardır. Ne kabul ederseniz, o kaybolur; ne karşısında durursanız, o var olur. Sizi iyileştiren şey zaman değil, içsel denge ve miktarınızdır. Ne zaman anlarsınız, o zaman bir kavrayıştır; ne zaman hafife alırsınız, o zaman kolaylaştır. Eğer ona bakışınız değişirse, o zaman mutluluktur. Düşmanınız sizsiniz, başka kimse değil. Eğer dağ gelmiyorsa, o zaman ona doğru gidin. Başkalarını değiştiremiyorsak, o zaman onları kabul edelim, farklılıklarını kabul edelim, sınırlamalarını anlayalım. Hayattaki en Satoshi olan şey, değiştirebileceğimizi değiştirmek, değiştiremeyeceğimizi kabul etmektir. Seni gerçekten seviyorum, ama sana bağlı değilim, kaderin içinde yaşamayı öğrenmeliyiz, isteklerimizi elde etmeye çalışırken her şeyi kabul etmeyi öğrenmeliyiz, takip etimizi sürecin ve sonuçların üzerine odaklamalıyız. Çabalarımız sonuca götürür. Kaderi kabul etmek, her şeyin iç yüzünü anlamak demektir, pasif bir kaçış durumu değildir. Buraya kadar sabırla okuyabildiyseniz, aslında ruh halinizin %90'ından fazlasını aşmışsınız demektir. Son olarak, bir şeylerin üzerine titreyin, bir yerde huzur bulun, dünyayı rahatsız etmeyin, kendinizi kaybetmeyin.