Dolar stabilcoin: Paranın asası

Yazar: 0xCousin

Para politikası her zaman siyasetin bir uzantısı olmuştur.

Tarih boyunca, para hiçbir zaman tarafsız bir araç olmamıştır; antik çağlardaki imparatorların kendi bakır paralarını basmasından, modern devletlerin niceliksel genişleme yoluyla krediyi kontrol etmesine kadar, para her zaman siyasetin bir uzantısı olmuştur.

Roma İmparatorluğu'nun "gümüş para ile bakır para"

Roma İmparatorluğu'nun geç dönemlerinde, büyük askeri harcamalar ve bürokrasi ödemeleri için imparatorlar gümüş paraların gümüş içeriğini yavaş yavaş yüzde 90'dan yüzde 70, yüzde 50, yüzde 30'a düşürmeye başladılar ve en sonunda neredeyse saf bakırdan yapılmış "gümüş paralar" haline geldi. Bu, Roma İmparatorluğu'nun değer kaybeden para ile tüm halktan vergi almasıdır ve antik enflasyonun ilk şeklidir.

Han Wu Di'nin "Beyaz Altın Üç Sınıfı"

Han Wudi, Xiongnu'ya karşı yıllarca savaş açtı ve bu, devlet hazinesinin boşalmasına yol açtı. Devletin mali dengesi bozuldu; saray, "para biçimini" değiştirerek "beyaz altın üç türü" (altın, gümüş, kaplumbağa kabuğu madeni parası) uygulamaya çalıştı ve geleneksel bakır para basım sistemini aşarak savaş finansmanı sağlamayı amaçladı. Ancak sonuç olarak piyasa bunu kabul etmedi ve bunun yerine enflasyon kaosuna yol açtı.

Nazi Almanyası'nın "Mörf Sistemi"

1933'te Nazi Partisi iktidara geldi. Versay Antlaşması sonrası mali kısıtlamalardan kurtulmak için Nazi Almanyası "Müfık Kuponu"nu yarattı. Bu para sistemi aracılığıyla Nazi Almanyası mali açığı gizledi, uluslararası denetimden kaçtı. Hükümet Müfık Kuponu ile büyük miktarda kamu borcu üretti. Halk ve işletmeler bu "sahte refahın" finansal riskini üstlendi.

Tarihten ders alarak, yükseliş ve düşüşü anlayabiliriz. Geçmişten günümüze, dünya genelinde hanedanların değişimi, savaşların kazanılması veya kaybedilmesi dışında, içinde yatan mali ilişkilerle de ilgilidir. "Bütçe açığı - para biriminin değer kaybı - iktidarın çöküşü" zincirleme evrimi sürekli olarak yeniden sahne alıyor.

Üç güç ayrılığına dayalı Amerika

İmparatorlukların çöküşü genellikle mali kontrolün kaybedilmesiyle başlar. Çünkü geçmişteki imparatorluklarda, hükümet “para basma”, “harcama”, “denetleme” gibi tüm yetkilere sahipti. Amerika’nın kuruluşunun ilk döneminde, bu durumu değiştirmeye çalıştı. Amerika, yasama yetkisini (Kongre), yürütme yetkisini (Başkan) ve yargı yetkisini (Federaller Mahkemesi) birbirinden bağımsız ve denetleyici bir siyasi sistem olan “kuvvetler ayrılığı” ilkesini uyguladı.

Maliye politikası ve para politikası açısından "işlevsel üç güç ayrılığı" da yansıtılmaktadır. ABD Kongresi, hükümetin para basma yetkisini kötüye kullanmasını önlemek için 1913 yılında Federal Reserve Yasası'nı kabul ederek, para basma yetkisini Federal Reserve'e devretmiştir. Maliye politikası Kongre tarafından kontrol edilir, "ne kadar harcayacak, nasıl harcayacak" konusunda Kongre karar verir, hükümet birimleri harcama işlemlerini yürütmekle yükümlüdür; para politikası ise Federal Reserve tarafından kontrol edilir, "ne kadar para basacak, nasıl düzenleyecek" konusunda Federal Reserve karar verir ve başkanın kontrolü altında değildir.

O zamandan beri, ABD hükümeti (Hazine) Hazine bonosu ihraç etme hakkına sahiptir ve Federal Rezerv para ihraç etme hakkına sahiptir. Maliye politikası ABD Hazine Bakanlığı tarafından yönetilir ve ana içerik vergi toplamak, tahvil ihraç etmek ve para harcamaktır; Para politikası, faiz oranlarını ayarlayarak, hazine bonosu alıp satarak ve niceliksel genişleme yoluyla ekonomiyi düzenleyen Federal Rezerv tarafından yönetilmektedir. İkisi bağımsızdır, ancak bazen ayrım gözetmeksizin dolar çıkarılmasını önlemek ve doların değerini sağlamak için bir mekanizma olarak işbirliği yapar.

Bu mekanizma, kurucu babaların idealini temel olarak gerçekleştirmiştir: Maliye hükümete, para merkezi bankaya aittir; birbirini denetler, "hükümetin parayı kötüye kullanmasını engeller."

Kontrolden çıkan Amerikan maliyesi

İki dünya savaşından sonra, Amerika Birleşik Devletleri tek galip ülke haline geldi. Küreselleşmenin büyük çerçevesinde, Bretton Woods sistemi ve petrol dolarının ödeme mekanizması, doları küresel rezerv para birimi konumunu sağlamlaştırmada ardışık olarak yardımcı oldu.

1945-1971 yılları arasında altın standardı, ABD maliyesini kısıtladı çünkü altın rezervlerine bağlı kalmak zorundaydı, bu da hükümet harcamalarının sınırlı olduğu ve maliyenin nispeten ihtiyatlı olduğu anlamına geliyordu;

1971'den sonra Bretton Woods sistemi sona erdi, dolar artık altına sabitlenmedi, ABD bütçe açığının maddi bir kısıtlaması kalmadı ve "mali-para komplosu" dönemi başladı - hükümet borçlanarak para harcıyor, Federal Reserve tahvil satın almak için para basıyor.

Amerika Birleşik Devletleri, mali açığını kapatmak için "tahvil çıkarma, para basma ve küresel piyasayı ele geçirme" döngüsüne güvenmeye başladı. Mali genişlemesinden bu yana, ABD ulusal borcu 36 trilyon doları aştı ve yıllık ortalama 1,5 trilyon dolardan fazla açık verdi ve ulusal borcun faiz giderleri 1 trilyon doları aştı ve bu da onu federal bütçedeki en büyük kalemlerden biri haline getirdi.

Amerikan maliyesi kontrol dışı bir eğilim göstermeye başlıyor ve dört büyük zorlukla karşı karşıya:

Birincisi, borç bağımlılığı: Maliye sadece yeni tahvillere güvenerek eski borçları ödeyebilir, eğer faiz oranları düşmezse, durum kötüleşebilir;

İkincisi, siyasi uzlaşma: her iki partinin de harcamaları kısması zor, Demokratlar refah istiyor ve Cumhuriyetçiler vergi indirimleri istiyor;

Üçüncüsü, Fed'in alım bağımlılığı: Fed yüzeyde bağımsız olsa da, geçmişte her kriz anında Fed, maliyeyi kurtarmak için her zaman para basmıştır;

Dördüncüsü, küresel dolarizasyonun etkisi: Daha fazla ülke altın ve çoklu döviz rezervi seçiyor, bu da ABD'nin borç yeniden finanse etme baskısını artırıyor.

Bu dört büyük zorluk altında, ABD hükümetinin Fed'den likidite talebi giderek artıyor. Trump, peş peşe attığı tweetlerle faiz indirimi talep etti, ancak Fed hâlâ "para politikası bağımsızlığını" koruyor.

Trump'un yeni hamlesi: Zincir üstü eğri madeni para

Trump yönetimi, dolar stabil koini yasasını teşvik ediyor. Hem "Stable Act" hem de "Genius Act", ABD Hazine bonolarına dayalı dolar stabil koini çıkarılmasına izin veriyor.

Eğer ABD Doları stabil coin yasası kabul edilirse, bu durum ABD hükümetinin "eğrilik para basma yetkisi" elde etmesi anlamına gelir. Dolar stabil coin eğrilik para basma yetkisinin mantığı şöyledir:

1. Amerika Birleşik Devletleri Hazine Bakanlığı'nın devlet tahvili çıkarma yetkisi vardır;

2, Hazine bonolarını teminat olarak kullanarak dolar stabilcoinleri çıkarma;

3. Dolar stabil coin'i tekrar dolara çevirmek, Federal Rezerv'in para politikasını zorlayacaktır.

Amerika hükümeti, "devlet tahvilleri - dolar stabilcoin - dolar" yoluyla dolaylı olarak dijital dolar basım hakkını ele geçirerek, Fed'in para politikası bağımsızlığına müdahale edebilir.

Bu açıdan, bu ABD hükümetinin Fed'e karşı bir "av" haline gelebilir.

Trump, birkaç konuşmasında CBDC'leri (merkez bankası dijital para birimleri) terk edeceğini ve dolar stablecoin'lerini destekleyeceğini söyledi. Pek çok insan ikisi arasındaki farkı anlamıyor: CBDC'ler merkez bankası (Federal Rezerv) tarafından veriliyor ve açıkça söylemek gerekirse, madeni para gücü hala Federal Rezerv tarafından tutuluyor; ABD doları stablecoin, ticari şirketlerin, bankaların ve diğer kuruluşların onu ihraç etmesine izin verir, ancak temel teminat varlıkları, ABD Hazinesi tarafından ihraç edilen ABD tahvilleridir. Sonuç olarak, CBDC'ler Fed'in otoritesini güçlendirir ve USD stablecoin'leri Hazine Bakanlığı'nın otoritesini güçlendirir.

Trump yönetiminin bu tür manevralarına bakıldığında, "para basma yetkisini ele geçirme" şüphesi var.

Konu dışı. Aslında, ABD Hazinesi de madeni para basabilirdi ve ABD para basma hakları iki kısma ayrıldı: ABD doları banknotları Federal Rezerv tarafından çıkarıldı ve ABD doları madeni paraları Hazine altındaki "Darphane" tarafından çıkarıldı. Daha önce, Hazine'nin 1 trilyon dolarlık bir değere sahip birkaç platin madeni para basabileceği, bunları bir Federal Rezerv hesabına yatırabileceği ve bunları doğrudan borç ödemek veya masrafları ödemek için kullanabileceği öne sürülmüştü. Bu, madeni paraları ele geçirmenin erken bir fikriydi. Beyaz Saray, doların güvenilirliği konusunda endişelere yol açacağı için bu tür fikirleri veto etti.

Daha fazla uzatılmış soru için ChatGPT'nin cevabına bakın:

1. Amerikan hükümeti gerçekten de madeni para basma yetkisini alacak mı?

ChatGPT cevaplar: "Olacak" değil, "devam ediyor". Anayasa'nın izin verdiği şekilde, Kongre para basma hakkına sahiptir; Siyasi irade var, Trump CBDC'lere açıkça karşı çıkıyor, dolar sabit paralarını destekliyor; Mali talep var, açık devam ediyor ve yüksek faiz oranı kabul edilemez; İniş için bir plan var ve ipotek hazine bonoları, zincir üzerinde sabit paraları basmak için kullanılıyor; Yasanın bir temeli var ve stablecoin tasarısı ilerliyor. Bu nedenle kilit nokta, hükümetin bu "yumuşak darbeyi" zincir üstü para mekanizması aracılığıyla meşrulaştırıp kurumsallaştırıp kurumsallaştıramayacağı ve küresel piyasa tarafından tanınıp tanınmayacağıdır.

2, Doların istikrarsız olmasına neden olur mu?

ChatGPT Cevabı: Kısa vadede hayır, stabil paralar devlet tahvillerine ve ticari banka mevduatlarına sabitlenmektedir, FED hala faiz oranı sabitleme yetkisine sahiptir; orta ve uzun vadede, özellikle Hazine Bakanlığı FED'i aşarak, zincir üstü doları sürekli genişlettiğinde, doların değer sabiti artık sadece FED'in kontrolüne dayanmayabilir. Gelecekte Bitcoin, altın gibi varlıkların stabil para rezerv sabitleri olarak tanıtılması, "yeni Bretton Woods sistemi"nin bir taslağı olacaktır.