LSD'nin evrim yolunun yorumlanması, izleme panoraması ve faiz oranı getirileri

Yazar: SAURABH

Derleme: Derin Gelgit TechFlow

İnsanoğlu uzun zamandır "hakikat" kavramını araştırıyor. Zihnimizin uyum sağlamasına yardımcı olmak için onları farklı türlere ayırırız - mutlak gerçek, nesnel gerçek, kişisel gerçek vb. İsterseniz, gerçek birçok biçimde gelebilir. Finans dünyasında, işlemlerin sırası nihai gerçeği belirler ve blok zinciri bu gerçeklerin oluşturulmasını kolaylaştırır.

Satoshi Nakamoto'nun dehası, farklı coğrafi konumlarda bulunan bilgisayarların aynı işlem sırasını bağımsız olarak kabul etmesinin bir yolunu bulmaktı. Buradaki "bağımsızlık" önemlidir çünkü diğer düğümlere güvenmek, sistemin güvene dayalı olduğu anlamına gelir, geleneksel finansta halihazırda olandan hiçbir farkı yoktur. Blokları yapı taşları olarak kullanmak, düğümlerin "doğru" sıraya ulaşmasını sağlar. Özünde, blockchain ağları genellikle kimin yeni blok önerme hakkına sahip olduğuna bağlı olarak farklılaşır.

Temel

Bitcoin'de Proof of Work (PoW) aracılığıyla yeni bir blok önerilir. Blok önerenlerin elektrik veya madencilik ekipmanı gibi kaynakları tükettiklerini gösterecek kadar çalışma yaptıklarından emin olun. Bu, ağa spam göndermeyi kayıp yaratan bir etkinlik haline getirir.

Birden çok blok üreticisi (bu durumda madenciler) bir blok üretmek için rekabet eder, ancak yalnızca biri kabul edilir. Bu, başkaları tarafından yapılan işlerin boşa gittiği anlamına gelir. Bitcoin'in yaşı ve ağ katılımcıları için teşvikler göz önüne alındığında, Bitcoin'in konsensüs modelini değiştirmek artık zor. Ancak yeni ağ başka bir yaklaşım benimseyebilir.

Proof-of-Stake (PoS) sistemleri, blok üreticilerini seçerek blok üreticileri arasındaki rekabeti önler. Bu ağlar, madencilerin karmaşık makineler kurarak ve elektrik tüketerek madencilik gücü için rekabet etmelerini gerektirmez. Bunun yerine, blok üreticileri, katılımcılar tarafından stake edilen ağ yerel belirteçlerinin miktarına göre seçilir.

Staking'in en eski versiyonları vadeli mevduatlara benziyordu. Jetonlar belirli bir süre için kilitlenir. Kilitlenme süreleri bir hafta kadar kısa olabilir. Bankalar, bireyleri sermayelerini daha uzun süreler boyunca bloke etmeye teşvik etmek için genellikle normal tasarruf hesaplarından daha yüksek vadeli mevduat getiri oranları sunar. Bankalar bu fonları borç verme gibi ticari faaliyetler için kullanır ve rehin verilen varlıklar yeni bloklar oluşturur (ve oy verir) ve eskilerini korur.

Stake edilen jeton sayısı ne kadar fazlaysa, blok zincirinin mutabakat mekanizmasını değiştirmek o kadar zor olur, çünkü jeton tutan stakerlar statükoyu korumak için bir teşvike sahiptir. Çoğu staking ağında, katılımcılar, ağı güvence altına almak için küçük bir jeton yüzdesi ile ödüllendirilir. Bu önlem, fayda elde ettikleri karşılaştırmalı ölçüt haline gelir.

Fırsatlar

Solana gibi PoS ağlarının ortaya çıkmasıyla birlikte, kullanıcıların stake etmesine yardımcı olmak için tüm bir endüstri mükemmelleştirildi. Bu iki nedenden dolayı yapılır:

• Yukarıdaki tabloda gösterildiği gibi, doğrulayıcılar genellikle binlerce dolara mal olan karmaşık bilgisayarlar gerektirir. Ortalama bir kullanıcı muhtemelen bu cihazlara sahip değildir veya onları yönetmekle uğraşmak istemez.
• Atıl kripto varlıklarının tasfiye edilmesine yardımcı olur. Coinbase ve Binance gibi borsalar, kullanıcıların ürünlerinden stake yapmalarına ve ağ tarafından sağlanan ödüller ile borsadan stake yapan kullanıcılara geçen ödüller arasındaki farkın bir kısmını kazanmalarına olanak tanır.

Staking piyasasının büyüklüğünü ölçmenin bir yolu, tüm PoS tabanlı zincirlerin piyasa değerlerini toplamaktır. Bu rakam yaklaşık 318 milyar dolar. Bunların %72'si Ethereum'dur. Aşağıda bahsedilen “Stake Oranı”, ağın yerel tokenlerinin yüzde kaçının stake edildiğini ölçer.

Ethereum, ağdaki en düşük hisse-teminat oranlarından birine sahiptir. Ama dolar değerine göre, mutlak bir ezici güç.

Ethereum'un staking açısından bu kadar çok sermaye çekmesinin nedeni, ağın daha sürdürülebilir getiriler sunmasıdır. Neden öyle diyorsun? Tüm proof-of-stake ağları arasında Ethereum, ücretlerin bir kısmını yakarak günlük ihracını dengeleyen tek ağdır. Ethereum'da yakılan ücretler, ağın kullanımıyla orantılıdır.

Staking ödülü olarak sunulan herhangi bir miktar, insanlar ağı kullandığı sürece ücret modelinin bir parçası olarak yakılan tokenlerle dengelenir. Bu nedenle, Ethereum doğrulayıcıları tarafından üretilen verim, diğer risk kanıtı ağlarından daha sürdürülebilirdir. Rakamlarla anlatayım.

Ultrasound.money'e göre Ethereum bu yıl stake sahiplerine yaklaşık 775.000 ETH ihraç edecek. Aynı zamanda, Ethereum işlem ücreti olarak yaklaşık 791.000 ETH yakacak. Bu, staking ödülleri verildikten sonra bile Ethereum arzının hala küçüldüğü (yaklaşık 16.000 ETH kadar) anlamına gelir.

Hisse senedi geri alımının yanı sıra Ethereum'un yakılmasını düşünün. Halka açık şirketlerin kurucularının hisse satması yatırımcıları tedirgin edebiliyor. Ancak şirketler sürekli olarak halka açık piyasadan hisse geri satın aldığında, bu genellikle bir sağlık işareti olarak kabul edilir. Hisse senetleri yükselir ve herkes biraz daha mutlu hisseder. Tipik olarak, düşük faizli bir ortamda, gelecek beklentilerine güvenen nakit açısından zengin şirketler, Hazine gibi diğer enstrümanları satın almak için kullanmak yerine hisse senetlerini geri almayı seçerler.

Ethereum'un yakılması, hisse senedi geri satın alma eylemine benzer. Ethereum'u piyasadan çeker. Ve ne kadar çok insan Ethereum kullanırsa, piyasadan o kadar çok Ethereum geri kazanılır. EIP 1559 yaklaşık iki yıl önce yayına girdiğinden beri, Ethereum 10 milyar doların üzerinde ETH "geri satın aldı". Bununla birlikte, hisse geri satın almaları ve ücret modellerinin bir parçası olarak token yakan hisse ispatı ağları arasında bir fark vardır: Halka açık şirketler her üç ayda bir yeni hisse ihraç etmez.

Varsayım, geri alımların hisse senedini piyasadan geri alacağıdır. Ethereum söz konusu olduğunda, yeni verilen jetonlar (staking ödülleri olarak) yakılan jetonları (ücretler olarak) dengeler. İhraç ve yakma arasındaki bu denge, ethereum'un bu yılın başlarında birleşmeden sonra hemen yükselmemesinin nedeni olabilir.

Bunu diğer ağlarla karşılaştırmak için basit tahminler yaptık. Aşağıdaki grafikte, stake edilen piyasa değeri, ağa akan varlıkların değerini ifade eder. İhraç ve yakma (ücretler yoluyla) arasındaki fark, net ihracını verir. ETH, bir yıl boyunca biraz negatif orana sahip olduğunu doğrulayabildiğimiz tek ağ. Bu, neden bu kadar çok girişimin onun etrafında inşa edildiğini açıklıyor.

Rehin izleme panoraması

Ethereum'a (ETH) yatırım yapmak ekonomik olarak iyi gidiyor olsa da, perakende kullanıcılarının katılımını zorlaştıran bazı temel sorunları var. Doğrulayıcı olmak için öncelikle 32 ETH'ye sahip olmanız gerekir. Mevcut fiyatlarla, bu yaklaşık 60.000 $'a eşittir, London School of Economics'ten finans alanında bir yüksek lisans derecesinin veya bir Bored Ape NFT satın almanın maliyetine eşdeğerdir.

Stake etmek istiyorsanız bu oldukça yüksek bir bedeldir. Diğer bir zorluk da, yakın zamana kadar Ethereum'da stake etmenin tek yönlü bir yol olmasıydı. Doğrulayıcı olmayı taahhüt ettikten sonra, fonlarınızı ne zaman geri alabileceğinizden emin olamazsınız. Bu, ETH'nizi acilen kullanmanız gerekirse, bunu yapamayacağınız anlamına gelir.

Glassnode'dan aşağıdaki tablo, yeni ETH'nin Şangay yükseltmesinden sonra daha hızlı bir şekilde stake edildiğini gösteriyor.

Kısa süre sonra, bu sorunları çözmek için Liquid Staking Derivatives (LSD'ler) ortaya çıktı. Birincisi, perakende katılımcılarının stake edilmiş varlıklarına erişimlerini kaybetmeden yatırım yapmalarını sağlar. Kullanıcılar kazançlarını istedikleri zaman çekebilirler. İkincisi, insanlar az miktarda ETH ile bile stakinge katılabilir. Ama bu nasıl mümkün olabilir? Model aşağıdakilere dayanmaktadır:

Staking yapan yatırımcılara, mevduat sözleşmesine ETH yatırdıklarını onaylayan makbuz benzeri bir belirteç sağlayın.

Bir ETH havuzu oluşturun ve 32 ETH'lik gruplar halinde para yatırın, böylece yatırımcılar daha düşük ETH değerleri ile stake yapabilir.

Üniversitedeyken bir gezi için para topladığınızı hayal edin. LSD'ler, stake etmek isteyen kripto para meraklıları için benzer bir mekanizma sağlar. Piyasada gelişmekte olan üç LSD modeli bulunmaktadır.

Rebase modelinde, kullanıcılar protokol aracılığıyla kilitledikleri ETH miktarına eşit token alacaklar. Örneğin, iki ETH'yi Lido aracılığıyla kilitlediyseniz, iki stETH alırsınız. Stake yapmaktan ödüller kazandıkça stETH miktarı günlük olarak artacaktır. Bu modelin basitliğine rağmen, sürekli değişen hacim, DeFi protokolleri arasında birleştirilebilirlik açısından zorluklar doğuruyor. Yetki alanınıza bağlı olarak, her yeni jeton alımı vergiye tabi bir olay olabilir.

Coinbase tarafından verilen cbETH ve Rocket Pool tarafından verilen rETH gibi ödüllere sahip jetonlar için, miktar değil, jetonun değeri ayarlanır.

Frax, ETH ve birikmiş ödüllerin ikiye bölündüğü iki jetonlu bir model kullanır. Bunlar frxETH ve sfrxETH olarak adlandırılır, burada frxETH, ETH'ye 1:1 sabit oran sağlar ve sfrxETH, Frax ETH doğrulayıcılarına staking getirilerini biriktirmek için tasarlanmış bir kasadır. Kasaya daha fazla ödül eklendikçe, frxETH'nin sfrxETH'ye değişim oranı zamanla artar. Bu, sürekli olarak faiz ödülleri biriktiren Compound'un c-tokenlerine benzer.

Tabii ki, likit ipotek yatırım hizmeti sağlayıcıları bu seçeneği perakende kullanıcılarına iyi niyetle sunmazlar. Kâr amacı burada yatıyor. Likidite staking girişimleri, ağ tarafından sağlanan getiriden sabit bir ücret alır. Yani, ETH bir yıl boyunca %5 staking getirisi sunarsa, Lido stakerlardan 50 bps kazanır.

Bu hesaplamaya göre Lido, hisse sahiplerinden günde yaklaşık 1 milyon dolar ücret alıyor. Ücretlerin %10'u düğüm operatörlerine ve DAO'lara tahsis edilecektir. Belirlenmiş emsallerinden çok az rekabeti var. Rocket Pool veya Coinbase ETH gibi diğer büyük türevler için verilere erişimimiz olmasa da, oluşturdukları ücretleri kabaca tahmin edebiliriz.

Örneğin, Coinbase 2,3 milyon ETH stake etti ve staking gelirlerinden %25 ücret aldı. %4,3'lük bir stake getirisi ve 1.800 $'lık bir ETH fiyatı varsayıldığında, Coinbase'in geliri yalnızca ETH'den yaklaşık 45 milyon $'dır. SEC açıklamalarından elde edilen veriler, Coinbase'in desteklediği tüm varlıkların stake edilmesinden her çeyrekte yaklaşık 70 milyon dolar kazandığını gösteriyor.

Geçtiğimiz yıl boyunca, Lido Finance işletme gelirinden önemli ölçüde değer toplayan birkaç bölümden biridir. Bunu yazarken, Lido'nun DAO hazinesine 279 milyon dolar aktı. Yalnızca son 30 gün içinde, protokol Aave için 1.7 milyon $ ve Compound için 400.000 $'a kıyasla 5.4 milyon $ getirdi. Diğer likit teminatlı yatırım türev programlarının ücretlerinin Lido ile karşılaştırılması, LSD pazarındaki hakimiyetini göstermektedir.

Staking piyasası büyüdükçe, yeni girenler Lido'nun kar marjlarını aşındırabilir ve stake edenler daha düşük ücretler için başka yerlere bakabilir. Ancak şimdilik tek bildiğim, Lido'nun atıl varlıklardan geniş ölçekte kar sağlayabilen birkaç kripto projesinden biri olduğu. Lido'da yaklaşık 15 milyar dolarlık ETH bulunuyor. ETH gelir getirebildiği ve fonlar dışarı akmadığı sürece, likidite destekli yatırım şirketleri iyi durumda olacaktır.

Ayrıca, Uniswap veya Aave'den farklı olarak, Lido piyasa oynaklığına daha az maruz kalır. Lido, insanların tembelliğinden yararlanır.

Risksiz Oran

Risksiz oran, temerrüt riski olmayan yatırımlardan kazanılan faiz oranıdır. Bu yüzden "risksiz" olarak adlandırılır. Tipik olarak, finansal ve politik olarak istikrarlı olan hükümetler tarafından ihraç edilen tahviller risksiz kabul edilir. Bekle, neden risksiz orandan bahsediyoruz?

Yatırım dünyasında, iyi ya da kötü bir yatırım, sermaye maliyetine göre değerlendirilir. Her yatırımcının yatırım yapmadan önce sorduğu temel soru, beklenen getirinin sermaye maliyetinden yüksek olup olmadığıdır.

Evet ise, o zaman yatırım yapılabilir; Aksi halde, değil. Sermaye maliyeti, özkaynak maliyetini ve borç maliyetini içerir.

Borcun maliyeti oldukça basittir, ödediğiniz faiz oranı. Özkaynak maliyeti üç faktöre bağlıdır: risksiz oran, yatırımın risksiz varlığa göre ne kadar riskli olduğu ve risk primi.

Tanımlanmış bir risksiz oran olmadan, herhangi bir yatırımın temelini değerlendirecek sermaye maliyetini belirlemek zordur.

Örnek olarak Londra Bankalararası Teklif Oranını (LIBOR) ele alalım. Değişken oranlı tahvillerden fiyatlandırılmış türev sözleşmelerine kadar her şeyi belirleyen faiz oranı karşılaştırmasıdır. Ethereum doğrulayıcıları tarafından kazanılan faiz oranı, muhtemelen diğer DeFi'de diğer faiz oranlarının belirlenmesi gereken en yakın standarttır.

Mevcut DeFi faiz hesaplamasında bir sorun var. Örneğin, Bileşik üzerinde ETH ödünç vermek için Yıllık Getiri Oranı (APR), Ethereum Vakfı'na göre doğrulayıcılar için %4,3'e kıyasla yaklaşık %2'dir. İdeal olarak, ETH borç verme oranı, doğrulayıcı getirisinden biraz daha yüksek olmalıdır, çünkü:

Uygulamalar, protokolün kendisinden daha risklidir. Akıllı sözleşme riski, borç verme piyasasında yanlış fiyatlandırılır.

Likidite staking alternatifleri hem likidite hem de rekabetçi getiriler sağlıyorsa, yatırımcıların akıllı sözleşmelere borç verme konusunda çok az teşviki vardır. Ve şu anda olan da tam olarak bu.

Daha önce de belirtildiği gibi, Ethereum en düşük bahis oranlarından birine sahiptir. Para çekme fonksiyonu etkinleştirildiğinde, rehine girilen varlıkların miktarı sürekli olarak artacaktır. Varlıklar arttıkça, daha fazla varlık sınırlı getirileri kovalayacağından doğrulayıcı başına getiri oranı düşecektir. Verilen ETH miktarı, stake edilen token miktarıyla orantılı olarak artmayacaktır.

Kâr güdüsü etrafımızdaki her şeyi yönlendirir. Doğrulayıcılar fırsat maliyetini fark ederse, stake edilmiş varlıklarını başka bir yere taşırlar. Örneğin, Uniswap'te ETH ödünç almak veya likidite sağlamak için faiz oranı, doğrulayıcı getirisinden önemli ölçüde yüksekse, bir doğrulayıcı düğümü çalıştırmak için hiçbir teşvikleri yoktur. Bu durumda, doğrulayıcılar için alternatif gelir kaynakları bulmak, Ethereum'un güvenliğini sürdürmek için kritik öneme sahiptir.

Yeniden pay alma, doğrulayıcıların getirilerini artırmaları için alternatif bir yol haline geliyor.

EigenLayer, yeniden hipotezlemeyi destekleyen önde gelen ara katman yazılımlarından biridir. Ayrıntılı olarak açıklayalım. Bitcoin veya Ethereum gibi bir blok zinciri kullandığınızda, işlemlerinizin bir blokta kalıcı olarak saklanabilmesi için blok alanı için ödeme yaparsınız. Bu ücret farklı ağlarda değişiklik gösterebilir. Bu ücretlerdeki farkı görmek için Bitcoin, Ethereum, Solana ve Polygon'da işlem yapmayı düşünün.

Neden böyle? EigenLayer'ın tanıtım yazısı bunu zarif bir şekilde açıklıyor - bir blok alanı, altındaki düğümler veya doğrulayıcılar tarafından sağlanan merkezi olmayan güvenin ürünüdür. Bu merkezi olmayan güvenin değeri ne kadar yüksek olursa, blok alanının fiyatı da o kadar yüksek olur.

Yeniden paylaştırma mekanizması, merkezi olmayan yığına derinlemesine nüfuz etmemize ve merkezi olmayan güven için bir pazar yaratmamıza olanak tanır. EigenLayer, Ethereum doğrulayıcılarının güvenlerini yeniden kullanmalarına ve yeni blok zincirlerinin aynı güvenden faydalanmasına izin verir.

Bir ağın güvenliğini, toplamalar, zincirler arası köprüler veya kehanetler gibi diğer uygulamalara uygular.

önemli soru

Bunların hepsi kulağa harika geliyor, ancak tüm bunları kimin kullandığını merak ediyor olabilirsiniz. Arz ve talep açısından değerlendirebiliriz. Arz tarafında, üç kaynak vardır.

Yerli ETH stake edenler (ETH'lerini kendileri stake eden),

LST yeniden stake edenler (stETH veya cbETH gibi LST'lerini stake eden) ve

ETH likidite sağlayıcıları (varlıklarından biri olarak ETH içeren LP belirteçlerini stake ederek), diğer zincirleri doğrulamayı da seçebilirler.

Talep tarafında, genellikle ortaya çıkan uygulamalar veya güvenliği önyüklemek isteyen yeni zincirler vardır. Zincir üzerindeki verileri ayrıştıran ve DeFi uygulamalarına ileten bir kehanet ağı oluşturmak isteyebilirsiniz.

Birkaç yıl önce, Ethereum ve birkaç diğer katman 1 ağı gelişirken, hepsine hükmedecek tek bir zincir olup olmayacağından emin değildik. 2023'e kadar, birden çok katmanın aynı anda çalıştığını göreceğiz. Belirli bir uygulama zinciri fikri çok olası görünüyor.

Ancak soru şu: Yaklaşan tüm bu zincirler güvenliği sıfırdan oluşturmalı mı?

Hemen sonuca varıp hayır demek istemiyoruz. Bir bakış açısı elde etmek için Web2'nin nasıl geliştiğine bakalım. İnternetin ilk günlerinde, günümüzün Web3 girişimleri gibi, kurucuların ödemeler, kimlik doğrulama ve lojistik gibi sorunlara çözüm bulmaları gerekiyordu. Birkaç yıl sonra Stripe, Twilio, Jumio gibi şirketler bu zorlukların üstesinden gelmek için ortaya çıktı. eBay'in 2000'lerin başında Paypal'ı satın almasının bir nedeni de ödeme sorunlarını çözmekti.

Bir desen görüyor musunuz? İnternet'teki uygulamalar, temel yetkinlikleri olmayan şeyleri dışarıdan temin ettiklerinde ölçeklenir.

2006 yılına gelindiğinde AWS, donanım maliyetlerini önemli ölçüde azaltmıştı. 2018'deki önemli bir Harvard Business Review makalesi, AWS'nin deney maliyeti üzerindeki etkisi nedeniyle bildiğimiz risk sermayesi manzarasını değiştirdiğini iddia etti. Aniden, kendi sunucularınızı satın alma endişesi olmadan sınırsız yayın (Netflix), depolama (Dropbox) veya sosyal (Facebook) sunabilirsiniz.

AWS sunucular için ne ise, ağları blok zinciri için yeniden görevlendirme odur. Siber güvenliğin en pahalı yönlerinden birini dışarıdan temin edebilirsiniz. Bunu yaparak tasarruf edilen kaynaklar, oluşturduğunuz uygulamaya odaklanmak için daha iyi kullanılabilir.

Bir önceki sorumuza geri dönelim. Her zincir kendi güvenliğini oluşturmalı mı? cevap olumsuz. Çünkü her zincir Ethereum, Bitcoin veya SWIFT gibi küresel bir yerleşim ağı olmaya çalışmıyor. Genel blok zincirlerinde mutlak güvenlik yoktur. Bloklar olasılıksaldır (bir veya iki bloğu geri almak alışılmadık bir durum değildir), güvenlik bir kapsamdır. Uygulamanızı oluşturmaya odaklanırken muhtemelen kullanıcılarınıza da odaklanmalısınız.

Güvenliğinizi, devasa ağ etkileri olan zincirlerle rekabet edebilecek bir noktaya getirmek yavaş ve sancılı bir iştir. Ve uygulamaya özel bir zincirseniz, sağladığınız uygulama için yeterli olduğu sürece kullanıcılarınız güvenliği önemsemez.

Bahis ortamı sürekli olarak gelişmektedir. Bir ETF'nin onayı, dijital varlıklara yönelik kurumsal ilgide bir artışı tetiklerse, katlanarak büyüyecek birkaç sektörden biri olacak.