Daha önce "Fakir Baba, Zengin Baba" kitabını okurken çok fazla etkilenmedim, çünkü hiç zengin olmadım, zengin babanın finansal prensiplerini anlayamadım. Ancak 20 yaşındayken çok katıldığım bir nokta vardı, zenginler asla evlerini, arabalarını vb. varlıklarını kendi varlıkları olarak görmezler, bunun yerine hisse senetleri, tahviller, nakit vb. gibi şeyleri varlık olarak görürler. Bu yüzden 2012 yılında ilk evimi peşin almasam bile, yıllarca kendimi çok fakir hissettim, hayat için koşturup durdum. Ancak nakit 1k milyonun üzerine çıktığında, zengin babanın finansal prensiplerini derinden hissettim, varlıkların nasıl istikrarlı ve sürekli yükselişte olduğu, hayatın odak noktası olduğunu, daha fazla paraya sahip olmanın, kendi bilgi birikimimizin yetersiz olduğunu hissetmemize neden olacağını, sürekli olarak daha fazla finansal ve finansal bilgi öğrenmeye zorlayacağını.